Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Αφιέρωση στη Δήμητρα

Η δεύτερη μεταμόρφωση

Το μονοπάτι που έλπιζες να μην το λησμονήσεις
Την Αγάπη δεν την λένε θάνατο.
(Μάθε πιο καλά τη γλώσσα των Ανθρώπων)
Αγάπη να την ονομάζεις.
Αγάπη να τηνε ζητάς
τον Θάνατο τον λένε Θάνατο.

Φόρεσε μόνο πράσινα ξανά
και σβήσε τα κεριά
και μην εκπλήττεσαι,
που αλλάζω και χρώματα
σαν φαντασμαγορικό βεγγαλικό,
και μη νομίζεις λιμασμένα τα όνειρά μου.

Μη λησμονάς το φλογισμένο μονοπάτι
και το φλεγόμενο ταπέτο του.
Ό,τι μας καίει δε μας πεθαίνει
όχι, πώς να σου το πω;
Την Αγάπη δεν την λένε Θάνατο

την Αγάπη τηνε λένε Αγάπη.
Έτσι θα το βρεις παντού.
Ο δρόμος της
δε βγάζει όπως νομίζαμε στην άβυσσο.

Αγάπη μου,
τελειώνοντας σ' το γράφω πάλι:
Το μονοπάτι που έλπιζες
να μην το λησμονήσεις.



Μακρυά

Θα θελα αυτήν την μνήμη να την πώ...
Μά έτσι εσβύθη πια...σάν τίποτε δεν απομένει-
γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.

Δέρμα σαν καμωμένο από ιασεμί...
Εκείνη του Αυγούστου-Αύγουστος ήταν;-η βραδυά...
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια ήσαν,θαρρώ,μαβιά...
Α ναί,μαβιά ένα σαπφείρινο μαβί.

Επιλογή της μαθήτριας Δήμητρας Σοφίας Κουγιαννού (2013)


Τίποτα,κοιμήσου.Εμείς τελειώσαμε.
Δεν έχει δάκρυα πια.Κλαίνε όσοι στο
βάθος ακόμα ελπίζουν.

Επιλογή της μαθήτριας Δήμητρας Σοφίας Κουγιαννού (2013)



When do you think people die ?
When they get shot by a gun? No
When then they are ravaged by an uncurable disease ? No
When they eat a soup made of poisonous mushrooms ? No
People really die when they are forgotten!!
    By Eichiro Oda

 Από τους φίλους της

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου